İstanbul'da hayat yok. Diyebilirim ki oradaki halk yaşamıyor, gaflet ve miskinlik içinde
uyuşmuş, yalnız bitkisel hayat sürüyor. İşin komik tarafı,
eğer İstanbul halkı hayattan ve eğlenceden mahrum olduklarını bilseler, şikayet etseler, insan tahammül eder. Halbuki
orada herkeste "yaşıyoruz ve eğleniyoruz" fikri mevcut ki
işte beni ağiatacak kadar güldüren de budur!
4
"Zengin olsaydı belki alırdım, fena kız değil,
hoşuma gidiyor ... Fakat yaşamak için insana hayat lazımdır,
hayal değil..."
83