“Memnuniyet verici gel-gitler”in hemen arkasından ola- bileceklerin en kötüsü vukûa geldi: Pavlus’un (vaazları ve] vaatleri. Pavlus’ta, “memnuniyet verici gel-gitler'in getiricisi” İsa'nın tam karşı-tezi, öfkenin, öfke tasavvurunun, acımasız öfke ve nefret mantığının en uç noktası ete kemiğe bürünmüştü! Bu İncil'in ruhunun çarpıtıcısı, kendi nefretinin kurbanı olmaktan başka ne yapmıştı ki? Her şeyden önce kurtarıcı'yı halletmişti: İsa'yı kendi Çarmıh'ına çivilemişti. İsa'nın hayatı, örnekliği, öğretisi, ölümü; bütün bir İncil'in anlamı ve hakîkati; yalnızca kendisinin kullanabileceği şekilde kavranan / kavramlaştırılan bu nefret-dolu sahte tahrifçinin işe elini sokmasıyla birlikte buharlaşıvermişti! Pavlus’un izini sürdüğü şey, gerçeklik değildi; tarihî gerçekler ve hakîkatler de değildi!...
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.