Ilk kez okuyorum Ece Temelkuran'ı. Kütüphanede dolanırken rastgele aldım kitabın adı hoşuma gitti, kitapla ilgili hiç bir fikrim yoktu kimseden de duymamıştım. Kitabın başında şiir-metin diye yazıyormuş aslında. Ilk söz kısmındaki satırlar bile gülümsetti beni. 'peçete koleksiyonu yaptığımızdan beri kadınız' Bir köşeye attığım, yıllardır açıp bakmadığım peçeye koleksiyonum... Kıvrılmamış peçetelerimin içinde ne çocukluk hayalleri yatıyordur. 'Insan yaşamayı becerebilenlerin karşısında donup kalıyor. yani merak ediyorum, insanlar nasıl oluyor da yaşamaya ara vermek istemiyorlar' Bunu ben de bazen öyle yoğun yaşıyorum ki, yaşamdan değil de kendimden bıkıyorum. Insan sevmediği eşyayla insanla arasına mesafe koyabilir ama kendisini nereye koysun? 'soğuk makarna gibiyim' o kendimden bıktığım günlerde. Bazı günler her şeye inancını yitiriyor insan, kanadı kırılmış kelebek gibi hissediyor. Ben rengarenk idim ne oldu ne yaptınız bana diye bağırmak istiyor. Ama susuyor. 'Küskün çocuklar inanamazlar. Ki inanmamak, küsmüş bir çocuğun en büyük kan kaybıdır.' Ne kadar çok kan kaybettim çocukken. Ve Peygamberin 'Benim dünya ile ilgim, bir ağaç altında dinlendikten sonra yoluna devam eden yolcu gibidir.' cümlesine benzer şekilde bitiriyor Temelkuran 'Bir çiçeğin yanından geçer gibi yaşamalıyız aslında' Bütün kadınların kafası biraz karışıktır, ruhları biraz örselenmiştir ve hayalleri çokça gerçek olmamıştır.

Bütün Kadınların Kafası KarışıktırEce Temelkuran · Can Yayınları · 20161,564 okunma

·

316 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.