Boşnak askeri Saffet, yirmi yaşında ölen kız kardeşinin mezarına bir demet Saraybosna kırmızısı gül bırakıyor. Belleği onu gerilere, çocukluğuna götürüyor. Evlerindeki çocuk odasında uyku zamanı geldiğinde, kardeşinin ona anlattığı masalları anımsıyor. Kırmızı güllerden çevreye müthiş bir masal kokusu yayılıyor. Dayanamayıp gülleri koklamak için eğiliyor Saffet. Birden, sabahki yağmur yüzünden kayganlaşan toprakta dengesini yitirip, yere yuvarlanıyor. Çamurun içinde sırtüstü yatarken, savaşın yırttığı gökyüzüne bakarak söyleniyor: “Bir asker gül koklamak için bile eğilmemeli.” Ötelerde, mezarlığı gören yüksek bir yapının tepesindeki Sırp tetikçi, hedefinin bir anda ortadan yok olmasına sinirlenip ağzındaki sigarayı yere tükürüyor. Ve tüfeğin dürbününe gözünü dayayarak yeni bir kurban aramaya başlıyor kendine. - Dil Derneği Ömer Asım Aksoy Ödülü Kelimelerin dans ettiği bu kitap acıların şiirle sarıldığı günlere ışık tutuyor. Şiir hayata tutunma sebebi oluyor bombalar arasında. Adı konulmamış acılardan bir demet. UNICEF'in yayınladığı Dünya Çocuklarının Durumu 1996 kitabına göre son on yılda yeryüzündeki savaşlarda 2 milyon çocuk ölmüş, 4,5 milyon çocuk da sakat kalmış. 10 milyon çocuk ruhsal sarsıntı ve şok geçirirken, 12 milyonu evini ocağını yitirmiş. Kitapta, bir milyon çocuğun da anasını babasını yitirdiği belirtiliyor.

Yıkık Bir Çocuk Bahçesi Gibiydi YüzüAkgün Akova · Çınar Yayınları · 199751 okunma

·

145 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.