.
Bir gül ektim açılmadan derdiler
Zahmetimden bana bir diken kaldı!
Emek çektim, gün geçirdim, gül ektim
Emeğimden solgun bir fidan kaldı!
Ne yazım, yaz, ne de günüm gün oldu.
Gönlümün çiçeği açmadan soldu.
Kanadımı bir uğursuz el yoldu.
Yerinde bir damla kuru kan kaldı!
Söylediğim boş söz, döktüğüm kan yaş
Hakkına; -kim isen-el vurma yavaş!
Yavaş ki derdime ağlayan kardaş
Yerine, arkamda bir düşman kaldı.
Yaralandım sarmadılar yaramı,
Yas gününe döndürdüler bayramı,
Elimden aldılar son bir çaremi,
Eseri ruhumda bir figan kaldı.
8 Nisan 1913
.
Sayfa 25Kitabı okudu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.