Börü
@Burkay33
.
Ölmez bu vatan, farz-ı muhal ölse de hatta,
Çekmez kürenin sırtı o tabût-ı cesîmi.
~ Mithat Cemal Kuntay ~
.
Türkistan
1607 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
.
İki tür bağımlılık vardır. Şeylerin bağımlılığı doğaldır; insanların bağımlılığı toplumsaldır. Şeylerin bağımlılığının ahlâkî bir yanı olmadığından özgürlüğe hiç zararı dokunmaz ve hiç kötülük doğurmaz. İnsanların bağımlılığı düzensiz olduğundan, tüm kötülükleri doğurur ve bu bağımlılık yüzünden efendi ve köle karşılıklı olarak birbirlerinin ahlâkını bozarlar. Toplumda bu kötülüğe bir çare varsa, bu, insanın yerine yasayı koymak ve genel iradeleri her türlü özel iradenin eyleminden üstün, gerçek bir güçle donatmaktır. Eğer ulusların yasaları doğa yasaları gibi hiçbir insan gücünün hiçbir zaman alt edemeyeceği bir esnekliğe sahip olsaydı, insanların bağımlılığı yeniden şeylerin bağımlılığına dönüşür, doğal durumun tüm avantajları uygarlık durumunun avantajlarıyla cumhuriyette birleşir, insanı kötülüklerden bağışık tutan özgürlüğe, bir de erdeme yükselten ahlâklılık eklenirdi.
.
Sayfa 78
.
...Boşuna uğraşıyorsun; senin gerçek otoriten gerçek yetilerinden daha uzağa gitmeyecektir. Başkalarının gözleriyle görmek gerektiği anda, onların iradeleriyle istemek gerekir. Benim halklarım benim uyruklarımdır, diyorsun gururla. Peki, ama sen kimsin? Vekillerinin uyruğusun; o zaman, vekillerin kimler? Onlar da memurlarının, metreslerinin uyrukları, uşaklarının uşakları. Her şeyi alın, her şeyi zorla ele geçirin, sonra parayı bol bol savurun, bataryalar, darağaçları, işkence çarkları kurun, yasalar, fermanlar çıkarın; casusları, askerleri, cellatları, hapishaneleri, forsaları çoğaltın; zavallı küçük insanlar, tüm bunlar ne işinize yarar? Bunlarla ne daha iyi hizmet edilmiş, ne daha az soyulmuş, ne daha az aldatılmış, ne daha eksiksiz olursunuz. Her zaman, “Biz istiyoruz” diyeceksiniz ama daima başkalarının isteklerini yerine getireceksiniz.
İradesini gerçekleştiren tek insan, bunun için başkasının yardımına gereksinimi olmayan insandır: Buradan, tüm iyiliklerin en başta geleninin otorite değil, özgürlük olduğu sonucu çıkar. Gerçekten özgür olan insan yalnızca yapabileceğini ister ve hoşuna gideni yapar. İşte bu benim temel özdeyişim. Yeter ki bunu çocuklara uygulayalım, o zaman tüm eğitim kuralları bundan doğacaktır.
.
Sayfa 76
.
Mutlak mutluluğun ya da mutsuzluğun ne olduğunu bilmiyoruz. Bu yaşamda her şey karışık, hiçbir arı duyguyu tatmıyoruz, aynı durumda iki dakika bile kalmıyoruz. Ruhlarımızın duygulanımları ve vücutlarımızın değişimleri sürekli akış halinde. İyilik ve kötülük hepimiz için ortak; ama değişik ölçülerde. En mutlu insan en az acı çeken insan, en mutsuz insan en az zevk duyan insan. Her zaman zevkten daha çok acı var; işte herkesin ortak farkı. Öyleyse, insanın bu dünyadaki mutluluğu olumsuz bir durumdan başka bir şey değildir; bu mutluluğu çektiği acıların azlığıyla ölçmek gerekir.
Her türlü acı duygusu, bu duygudan kurtulma arzusundan ayrılmaz; her türlü zevk düşüncesi de bu zevki tatma arzusundan ayrılmaz; her arzu yoksunluğu gerektirir ve duyulan tüm yoksunluklar acı vericidir; öyleyse, mutsuzluğumuz arzularımızla yetilerimizin durumuna bağlıdır; yetileri arzularına denk olan duyarlı bir kimse kesinlikle mutlu bir kimse olacaktır.
.
Sayfa 70
Okur Takip Önerileri
.
Bilsin cihan ki ben bu cihanın nesindeyim:
Bir ülkünün mehabetinin zirvesindeyim.
Dünya denen mezellete dalsın her isteyen;
Ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim.
Herkes bir özleyişle yaşar... Ben de öylece
Altaylar’ın ve Tanrı Dağ’ın çevresindeyim.
Merdânelikle şöyle bakıp ayrılıklara
Son menzilin hüzün dolu kâşânesindeyim.
Artık vedâ zamanına pek fazla kalmadı;
Yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim
.
.
Övgüler olsun sana, ey sonsuz gece,
Övgüler sana, sonsuz uyku.
Gerçi bizi ısıtan, gün ışığı oldu,
Ve uzun kederlerdi solduran.
Yitirdik yabandan aldığımız zevkleri,
Şimdi istediğimiz, babamızın evi.
Ne yapalım bu dünyada
Sevgimizle ve sadakatimizle.
Esirgenmekte eskisi,
O halde işimize yaramaz yenisi.
Her kim ki bağlıdır eski zamanlara körü körüne,
Sadece yalnızlık ve keder düşer hissesine.
.
Sayfa 41Kitabı okudu
.
Şimdi solgun benizli bir genç ışığı kapatıp dinlenmekte
Arpın acılı ezgileri gibi gelmekte yumuşak bir son
Anılar erimekte gölgelerin serin sularında
.
Sayfa 32Kitabı okudu
.
Az zaman kaldı,
Sonra kurtulacağım,
Ve sarhoş, uzanacağım
Aşkın kucağına.
.
Sayfa 28Kitabı okudu
.
Sen, ey gecenin coşkusu, cennetin mahmurluğu, her yanımı kapladın. Zemin, hafiften yükseldi -üzerinde özgürlüğüne kavuşmuş, yeni doğan ruhum dalgalandı. Bir toz bulutuna dönüştü tepe ve bulutun içinden sevgilinin bulanık yüz çizgilerini gördüm -Gözlerinde sonsuzluk dinleniyordu -ellerini tuttum, ve gözyaşları parlak, kopmaz bir bağa dönüştü. Binyıllar, fırtınalar gibi uzaklara kaydı-Onun boynuna sarılıp yeni yaşam için haz dolu gözyaşları döktüm. Bu, sendeki tek rüyaydı. Uçup gitti, ama geride yansıması olarak gecenin göğüne ve onun güneşine, sevgiliye olan o sonsuz ve sarsılmaz inanç kaldı.
.
Sayfa 24Kitabı okudu
.
Her kim ki bağlıdır eski zamanlara körü körüne,
Sadece yalnızlık ve keder düşer hissesine.
.
Sayfa 15Kitabı okudu
.
Sonsuz yaşam
Dalgalanıyor içimde tüm gücüyle,
Yukarıdan aşağılara bakıyorum,
Oralardaki sana.
O tepede
Sönüp gitmekte parıltın -
Bir gölge taşımakta,
Serinlik veren çelengi.
Ah! Tüket beni ey sevgili,
Sonuna kadar tüket ki,
Uykuya dalayım
Ve sevebileyim.
Hissediyorum ölümün
Gençleştirici akışını, kanım
Merheme ve uzama dönüşmekte -
Yaşıyorum gündüz vakitlerinde
İnanç ve cesaretle
Geceleri ise
Kutsal ateşte ölüyorum.
.
Sayfa 8Kitabı okudu
.
Şimdi ben, o kutsal, dile getirilmesi olanaksız, gizemli geceye dönüyorum. Dünya uzaklarda - derin bir mezara indirilmiş -, yeri, bir çöl gibi ve yapayalnız. Göğsünün tellerinden derin bir hüznün esintileri yükselmekte. Çiğ taneleriyle birlikte ta aşağılara damlamak ve küllere karışmak istiyorum. - Anıların uzaklığı, gençliğin arzuları, çocukluktaki düşler, bütün bir yaşamın kısacık sevinçleri ve nafile umutları, güneşin ardından etrafı saran akşam sisi gibi, sırtlarında kurşuni giysilerle gelmekteler. Başka yerlerde ışık, neşeli çadırlarını kurmuş. Ya onu masumiyetin inancıyla beklemekte olan çocuklarına bir daha hiç dönmezse?
.
42 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
