Sevinçli bir sesle, mert adama, yanıtını verdi.
«Yardımcın olmayı seve seve kabul ediyorum Kir Nicolas. Aslında ben bunu hep istedim, sonunda anamı da razı ettim, çünkü o senin beni dövmeyeceğini biliyor. Ancak bir isteğim olacak; arada bir okumama izin verirsin, değil mi?»
«Elbette. Şimdiki gibi serbestçe okursun...»
«Fakat söyle bana psychimou (ruhum) böyle sabahlardan akşamlara kadar okumanın ne yararı var sanki? Yoksa profesör olmak mı istersin?»
«Yoo, hayır ama yalnız profesör olmak için okunmaz ki! Ben sadece sevdiğim için okuyorum, hepsi bu kadar.»
«Evet ama okulu bitirdin?»
«Evet, ama yalnızca ilkokulu. Oysa bu okuduklarımda, çok daha güzel şeyler buluyorum.»
«Ya, öyle mi? Anlıyorum. Herhalde aşk ve maceralar olmalı?»
Adrien itiraz etti:
«Ben daha başka şeyleri yeğliyorum.»
«Örneğin?..»
«Yani daha ciddi yazılar demek istedim.» Kir Nicolas içini Çekti:
«Ah poulak mou (civcivim)! Kitaplarda o kadar ciddi şey yoktur, bu daha çok gerçek yaşamda bulunur. Kitaplar mutlu yaşamak için gerekeni öğretmez ki, hem öğretse bıle neye yarar. Kımse okuduklarını uygulamaz ki.. »
«Aldanıyorsun Kir Nicolas, kitaplarda güzel ve gerçek bulunur.»
«Güzel ve gerçek, ha. Ama bu yaşamaya yetmez ki!»
«Ama beni yaşatıyor ve mutlu kılıyor.»
«Evet ama yoksulsun, yaşamını kazanman gerek.»
Sayfa 85Kitabı okudu
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.