Çocuklarını sistematik olarak ihmal eden, reddeden, nefret eden, döven, hatta bazen öldüren ebeveynler vardır. Bu ebeveynler, çocuklarını kendi fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarının nesnesi hâline getirirler ve onlara kendi sevilme ihtiyaçlarını, üstesinden gelemedikleri korkuları ve nefret duygulannı yansıtırlar. Böylece, bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şey gerçekleşmiş olur: Bağ kurma ihtiyacının travmatize olması, yani bağlanma travması.
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.