Kimin deli kimin normal olduğu belirsiz hâle gelen hikâyeler çoğu zaman gülünç, politik ve düşündürücü olurlar. Aziz Nesin tadı alınan "Asabiyeci" de bunlardan biri ve yazıldığı sene göz önünde tutulduğunda daha da etkileyici hâle gelen bir mizah anlayışına sahip.
Delilik ve normallik sahiden de kaygan teşhisler. Zamana, kültürlere ve çıkarlara göre birbirlerinin yerine geçebiliyorlar. Benim şu ana kadar duyduğum en geçerli "delilik" tanımı ise şu: "Deliler, kendilerine acı veren düşüncelere teslim olanlardır."
