Yazar olmanın belkide en kötü yanı burası yazıyorsun ama okunup okumadığını bilmiyorsun. İçinde kalacağına bir yerlere atmak dökmek de güzel bence 😊
Artık kimse birbirinin ne derdini ne de mutluluğunu paylaşabilecek durumda, dertler derya olmuş ben de bir sandal modunda tahammül minimum seviyede, günlük hayatta ani bir kötü olaydan sonra modunu düzeltip mutlu olmaya calisilana deli gözüyle bakıldığı için ben yazıya döküyorum kendimce ben yazıp ben okuyorum yetiyor 😄👍
Peki her yazan okur mu oluyor
İnsan yazdıkça konuşmaya kıyasla kendine dair daha çok şey buluyor, en azından sessizce, yargılanma korkusu olmadan, söylemek istediği şeyler kulak ardı edilmeden, istediği gibi özgürce karalayabiliyor, kendine kısmen de olsa ulaşabiliyor.
Yeri geliyor yazdıklarına geri dönüp baktığında sahi bu ben miymişim deyip güler, kederlenir, kendindeki gelişmeye hayret eder, bir nevi kendini de okumaya başlıyor.
Hayatta karşılaştığı her şeye bazen anlık çıkışlar yapsa da buna daha ılımlı ve çözümcül yaklaşmayı zamanla öğreniyor, hayatı en azından kendince okumaya başlıyor.
diye düşünüyorum :)
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.