Belki de ün düşkünlüğüdür seni yıpratan. Fakat her şeyi ne kadar çabuk unutulduğunu, her yanını saran sonsuz zaman uçurumunda yok olup gittiğini görüyorsun işte. Alkışların boşluğunu, sana ün bahşedenlerin öngörülemez kaypaklığını tüm bunların sınırlandığı daracık alanı. Bütün yeryüzü küçücük bir nokta değil midir? yaşadığın yer bu noktanın ufacık bir köşesi değil midir ve burada kaç tane hangi türden insan seni över ki? Bu yüzden şimdiden kendinin içindeki bu ufacık bir yerde izi var ya çekilmeyi unutma, hiçbir şey dikkatini dağıtmasın, sabırsızlanma, işlerini özgürce yürüt ve her şeyi bir adam, bir insan, bir yurttaş, ölümlü bir canlı olarak gör. Fakat elinin altındaki ilkelere şu ikisini de ekle :Birincisi, şeyler ruha temas etmez, daima Onun dışında ve hareketsizdirler ;bütün kaygılarımız içimizdeki düşünceden doğar. İkincisi ise gördüğün hemen hemen her şey kısa sürede değişecek hatta artık var olmayacak. Dünya, değişimdir, yaşamsa kanaat.
Sayfa 30
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.