“Bak sana neler anlatacağım! Biliyor musun? Hayatında hiç kar görmemiş çocuklara kamyonlarla kar getiren “Mükerrem” belediye başkanları var. Hayatında hiç deniz görmemiş öğrencilerini sahillere götüren “Arzu” öğretmenler var. Yolsuz ve karlı tepeleri aşarak her sabah okuluna ve öğrencilerine ulaşan “Duygu” hocalar var. Kasabalardaki çocuklara müzik enstrümanları götüren “Çağla” müzisyenler var. Kadınlar tiyatro topluluğu ile köyünde umuttan oyunlar sergileyen “Ümmiye” oyuncular var. Emekli olduktan sonra dükkânını kütüphaneye çeviren “Abdülkadir” bakkallar var. Altmış yaşında üniversite kazanıp hayatını baştan yazan “Fadime” öğrenciler var. Sanayi sitesinde park ettiği eski model minibüsünün içinde köpekleri evlat edinen “Şenol” kaptanlar var. Camisinin avlusunda kedilere yuva açan “Aziz” imamlar var. Annesi ölen kargaların bakımını üstlenen “Şeref” insanlar var. Yavru kaplumbağaları sabırla bekleyip denize taşıyan “Fatih” öğrenciler var. Amerika’da giyilebilir kalp pili tasarlayıp şifa veriyor “Canan” doktorlar. Onun yakınlarında bir hayalden yola çıkıp yeni bir galaksi keşfediyor “Burçin” bilim insanları. Serebral palsi hastası olup, 7 yılda ilk kitabı Herkes Beni Engelli Sanıyor’u burnuyla yazıyor “Mustafa” çocuklar. Gözleri görmeyen futbol tutkunu oğluna doksan dakika maç anlatıyor “Mesut” babalar. Onlar az değil Ümit. Onların akılları, kalpleri, vicdanları yağmur olup yağıyor hayatlarımıza. Varlar, varız, var olacağız. Sen gitme. Vazgeçme.”
Sayfa 83
·
99 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.