Türk edebiyatında büyük yıldızlar vardır. Hikayeci Sait Faik de bunlardan biridir. O bizim kuşağın ustasıdır. Onu yakından tanıyordum. Bir gün bana ‘’Gel seninle edebiyata getirmek istediklerimizi anlatalım’’ dedi.
Bende ‘’İyi olur anlatalım’’ dedim
‘’Başlayalım öyleyse’’
‘’başlayalım ‘' dedim.
Ve başladık.
‘’Bir; benim kitapları okuyan katil olmasın, savaş düşmanı olsun. İki; insanın insanı sömürmesine karşı çıksın. Kimse kimseyi aşağılayamasın. Kimse kimseyi asimile etmesin. İnsanları asimile etmeye can atan devletlere hükümetlere olanak verilmesin. Benim kitapları okuyanlar bilsinler ki, bir kültürü yok edenlerin kendi kültürleri, insanlıkları ellerinden uçmuş gitmiştir. Benim kitaplarımı okuyanlar yoksullarla birlik olsunlar, yoksulluk bütün insanlığın utancıdır. Benim kitaplarımı okuyanlar cümle kötülüklerden arınsınlar.’’
Bütün kötülükleri saydık, kötülükler uzadı gitti. kötülükler zulümler bitmiyordu. Sonunda ‘’bizim kitaplarımız,’’ demeye başladık,’’ eninde sonunda biz iki yazarız. Bu kadar savaşı zulmü bizim kitaplarımız ortadan kaldırmaz’’ dedim.
‘’Dur’’ dedi,’’buldum’’ dedi. ‘’Bizim kitaplarımız yalnız kalmayacak’’ dedi. ‘’Nazım Hikmet de var. Kitaplarımızı okuyanlar onu da okuyacaklar.’’
Ben ‘’Melih Cevdet de var’’ dedim,’’ Orhan Kemal de’’.
Sonra çok insan çok çok yazarda saydık. Çok kitap saydık.
Sayfa 109Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.