"Orada öylece duruyordum ve rüzgar beni mutlu ediyordu. Rüzgâr, toprak, yağan ve bitkileri büyüten yağmur beni mutlu ediyordu. Orada duruyordum ve artık ben değildim, denizin derinliklerinde uyuyan balinaların soluğuydum. Savanda yürüyen bir aslandım ve ırmaktan su içen ceylandım. Tohumdum ve bitkiydim ve ayağını yeryüzüne basar basmaz dik durmaya çalışan yavru attım, ağactım ve ölen fildim, onun yorgunca yere yığılan dev ve bilge bedeniydim. Ben bu soluk gelişme evreniydim. Ben bütün bunlardım ve aynı zamanda bir insandım ve bu insan olmam beni ağlatıyordu. Çünkü insan evrenin büyüklüğü ve olağanüstülüğü içinde yaşıyor ve bunu hiç fark etmeden onu mahvediyor, tüketiyor, ona armağan olarak verilmiş olan bütün bu engin ve zeki güzelliği kullanıyor. "
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.