Dostoyevski tüm yaratıcı gücünü tek bir konuya adamıştı: İnsan ile insan yazgısı. Anlatılması hemen hemen olanaksız, antropolojik bir tutumu vardı: İnsan oluşturuyordu temelini işlediği konuların; onu tek ilgilendiren şey insan sorunuydu. Daha yüksek bir düzeyde de olsa, doğal olgulardan biri değildi insan, bir mikrokozmos idi, başlı başına küçük bir evrendi; varoluşun merkeziydi: her şeyin çevresinde dönüp durduğu güneşti: Evrenin gizi insanın kendi içindeydi, insan sorununu çözmek demek, Tanrı sorununu çözmek demekti.
Sayfa 29 - Adam YayınlarıKitabı okudu
·
481 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.