ne bir sitem ne bir efkâr. yüzünde köhne bir ifade var hep. dört yıl öncesinden. benim, ben. bak, yüzünden inmiyorum ve ellerinin arasındaki boşluklara öfkemi sızdırdım. seni benimle sınıyorlar. seni kendindesin sanıyorlar. sana göre en karanlık zindanın parmaklıklarıyım yüzünde. beni bile seçemiyorsun, kimim, kimlerdenim ve neden varım. insanlar