Bağlanma türleri üzerine odaklanılmış bir kitaptı. Zaten kapağında geçen “bir bağlanma hikayesi” ne oldukça odaklanılan bir psikolojik türdü. Psikolojik kavramlara yer verilip, alt bilgilerle açıklamalar yapılmış. Sözlük kısmı da eklenerek, farklı kitap tavsiyeleri de verilmiş. Yazar, ben terapistim diyor, her satırda. Ebeveynlik üzerine yazılan ve kişinin kendi ebeveyni üzerinden aktardıkları etkiliyor insanı. İki bölümden oluşan kitapta, ilk bölümde olay örgüsüne ağırlık verilirken, ikinci bölüm daha içsellik, konuşma ve öğreti anlatımıyla geçiyor. Peki gerçekten ebeveynlere uygun mu? Ya da tüm ebeveynler ya da ebeveyn adayları okuyabilir mi kitabı? Maalesef hayır. Eğitim, psikoloji konusunda bilgisi olmalı bunu okuyacak ebeveynin; zira alt bilgilendirmeler olsa da çokça günlük hayattan uzak kelimeler mevcut. Yazarın bağlanma konusunda vermek istediği mesaj güzel ama bu yol doğru bir seçim olmuş diyemiyoruz. Roman olmak için kurgusu zayıf, olaylar yüzeysel ve daha öğreticiliğe odaklı. Keşke kuram ağırlıklı yazsaymış, diyorsun okurken. Bir de yazarın İngilizce kelime merakı kitabı okurken gerçekten zorlaştırıyor. Sürekli “regüle etmek” diyor ve bu da ders kitabı izlenimi veriyor. Yazarın donanımının ve okumuş, başka kaynaklardan yararlanmış yapısına saygı duyuyorsun. Ama roman da geçen alıntılar, pek içine çekemiyor okuru. Hep bir terapist var kitapta. Peki ama okur, içsel yolculuğunu nasıl terapist ağzından değil de; kitabın alt mesajından alacak? Maalesef alamayacak, olayları hep bir terapist çözüyor. İlk bölüm sürükleyiciydi, okurken merak uyandırıyordu ama ikinci bölüm zoraki yazılmış gibi. Olaylar yüzeysel geliyor ve bir çözüme kavuşmadan bitiyor. Özellikle ebeyenlik üzerine odaklanılan Işık, adlı çocuğun deneme tahtası gibi bir o şekil, bir bu şekil davranışla yetiştirilmeye çalışılması, kitabın sonlarına doğru, okuru bezdiriyor.

Işığın YoluNilüfer Devecigil · Doğan Kitap · 20202,441 okunma

·

86 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emine Üstün G.