“Çok mu güzel daldığın rüya?” diye sordu. “Seni benden alıkoyacak kadar mı güzel?” Burnunun direği sızladı ve bir kez daha ona yalvardı. “Uyan, Sedef.” Uyurgezer halini bile özlemişti ama onun kirpiği bile kıpırdamıyordu. “Uyan ki zihnindeki düşlerden çıkıp bana gel. Tüm renkleri yanına alıp götürmen haksızlık. Baktığım her yer siyah, gözlerimin değdiği her şey karanlık. Gözlerim gülüşünü özledi, kulaklarımda cıvıltılı sesin eksik. Boşluktayım, Sedef. Uyan ki beni ittiğin o karanlık uçurumdan çıkmak için yolumu bulayım,” dedi. Aslında ona kızmak istiyordu. Bu kadar uykucu olduğu için ona kızmak istiyordu. Ne çok isterdi söylediklerini duymasını, ne çok isterdi yakarışlarına cevap vermesini...
Sayfa 239
·
199 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.