İnsan hem Nietzsche'yi övenlerden, hem de onun mezarını kazmaya başlayanlardan sık sık onun pozitif bir öğretiden yoksun ve siyaset hakkında söyleyecek sözü olmayan bir eleştirmen olduğunu duyar. Bu görüş tamamıyla yanlıştır. Nietzsche'nin Zerdüşt'ü siyasi yaşamın radikal anlamda karalanmasını, topluca tüm sıradan insanlara karşı duyulan küçümsemeyi ve yaratıcının yolu üzerinde duran her türlü bağlılığı (ki her türlü bağlılık onun yolunun üzerinde durur) acımasızca yerle bir eden ütopik bir bireyciliği gerektiren yeni bir etik öğretir. Aceleci bir ahlâki öfke veya Zerdüşt'ün "yeni gururunu ve "yeni istenci''ni ciddiye almayı reddeden büyüklenmeler temel konuyu bulanıklaştırır.
Sayfa 252 - Ayrıntı Yayınları - Çeviri: Ertürk Demirel • SonuçKitabı okudu
·
170 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.