Geleneksel olarak saygı duyulan “dürüstlük" özgür tinin erdemleri arasında baş sıradadır. Nietzsche kendini "son Stoacılar"ın arasına yerleştirir, çünkü Nietzsche'nin en çok sahiplendiği erdem olan dürüstlüğün mükemmelliği, cesaret, merak ve "en tinsel güç istenci"nin yanısıra sertlik ve katılık da gerektirir. Dürüstlük, gevşeyen ve miskinleşip dürüstlüğün kendisi hakkında dürüst olmaktan vazgeçen, dürüstlüğün erdem olduğunu kanıtlayan yetersiz delilleri kendi kendilerinden saklayanların elinde bir kusura dönüşme tehlikesi içindedir. Başka bir deyişle dürüstlük, özgür tinleri dürüstlüğün bir erdem olduğuna hükmetmenin bir bilgi sorunu değil, bir görüş veya önyargı sorunu olduğunu onaylamaya zorlar. Nietzsche'nin hem dürüstlüğü bir erdem olarak düşünmenin bir önyargı olduğunu onaylaması, hem de bu önyargının kendi ayırt edici özelliği olduğunu kabul etmesi onun dürüstlüğünün bir işaretidir.
Sayfa 350 - Ayrıntı Yayınları - Çeviri: Ertürk Demirel •Bilme Etiği: İyinin ve Kötünün ÖtesindeKitabı okudu
·
142 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.