Tezer Özlü ile ilk tanışmam. Nasıl bir duygu oluşturdu bende; inanın anlamadım bende. Çok çok doğal, samimi şiirsel bir dil. Bu şiirsel dile uygun müthiş betimlemeler, benzetmeler. Kendine özgü bir tarzı olduğuna eminim bu anlatımından dolayı, bu da bize kaleminin kuvvetli olduğunu gösteriyor. Kitaba geçersek; kitap dört bölümden oluşuyor. Çocukluk anılarından başlıyor kitap ama belli bir sıraya göre ilerlemeyen bir düzeni var. Sonra bir anda hastanede bulabiliyorsunuz kendinizi. Şimdi biraz daha derine inersek yazarın bipolar bozukluğu var ( manik depresyon ) hastası ve edebiyat ve yazı sayesinde hayata tutunduğunu öğreniyorum. Bu bakımdan bakarsam roman eh anlatılanlar biraz normal diyeceğim ama bunu bilmeden okumak bence farklı kararlar aldırabilir eser hakkında. Kanımca eser kesinlikle bir roman değil, anılardan oluşan otobiyografik bir eser. Yazarın melankolik, karamsar bir anlatımı var. Cinsellik konusuna gelelim hazır aklımdayken. Ben böylesine açık seçik, kuralsız, değer yargısı olmayan, mahremiyetin bu kadar bariz anlatıldığı bir eser okumadım. Yazarın bu konuları böylesine doğal ve rahat anlatması bence bu da bir başarıdır diyorum. Varoluşçuluk denilen bir akım; rahat, dine bağlı olmadan ve değer yargısı göz etmeden, ahlak kurallarını tanımadan bir yaşayış; yazar bu akımın en başı çekenlerinden sanırım. Bu anlattıklarımın sebeplerini irdeleyelim birlikte. Kitabın başlangıcında aile sorunları olan bir hane. Anne ve babanın öylesine bir etkisi var ki; buradan bir etki alıyor Tezer Özlü. Ayrıca bir hastalığı var. Manik Depresif kişilerin özelliği böylesine rahat yaşamak, aileye zarar verecek farklı ilişkilere girmek gibi özelliklere sahip. Sizden kişisel ricam öncelikle bu hastalığın ne olduğunu ve yazarın hayatını okumanız. Bu şekilde kitaba başlarsanız eminim daha farklı bir bakış açısına sahip olacaksınız. Kitapta hastane bölümü var. Akıl hastanesinde yaşadıkları. Bölümde öylesine üzülüp, sinirlendim ki doktorların ve hasta bakıcılarının bu şekilde davranmasına çok hiddetlendim. Farklı yaşam kesitlerini, kendi duygularıyla, gözlemleriyle bize anlatmış yazar. Gerek eleştirmiş, gerekse düşüncelerini şiirsel bir dille anlatmış. Öylesine acılar çekmiş ki, kahrolmamak elde değil. Gerçekten okuyanı üzen ve şaşırtan bir eser bu. Çok farklı incelemeler okudum. Beğenen olduğu kadar beğenmeyen yarıda bırakıp atan bile var. Şunu da itiraf etmeliyim. Ben çocuğuma okutmam bu kitabı. Zamanının gelmesini beklerim. Herkesin bir ahlak anlayışı var ve Tezer Hanım’ın anlayışına ters benim anlayışım. Kısa sürede bitiririm gözüyle bakılacak bir eser değil. Çok derin ve edebiyat dolu bir dili var. Şiirsel anlatım olduğu için hemen okunmuyor maalesef. Sonuç olarak güzel bir kalem, farklı bir tarz ve anlatım. Okuduğum ve tanıştığım için çok memnunum amma velakin bu kadar açık mahremiyeti de çok beğendiğim söylenemez. Doğal bir dil okumak istiyorsanız, iliklerinize kadar üzülmek istiyorsanız bu kitabı okuyun. Edebiyat için önemli bir isim olduğu çok açık. Bu açıdan okumak isteyenler için gayet harika bir eser.

Çocukluğun Soğuk GeceleriTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 201816,4bin okunma

·

10 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.