İçimde beni saran
Ve hiç olan
Bir öLem var hiçliğe
Bir istek belirsiz bir nesneye.
Sanki sis gibi
Sarıp sarmalamış beni
Ve küllükteki sigaramın ucunda
Parıltısını görüyorum son yıldızın
Duman duman tükettim hayatımı.
Ne kadar belirsiz gördüklerim,okuduklarım.
Bilinmeyen bir dilde bana gülümseyen
Açık bir kitap dünya. (16 Temmuz 1934)
Huzursuzluğun kitabı ile tanıdığım huzursuz yazar ve şair Fernando Pessoa’nın şiirleri ile tanıştığım bir kitap Uzaklıklar ve Eski Denizler.
Yine her bir satır yalnızlık ve huzursuzluk kokuyor sanki.
İçsel konuşmalar -monologlar- dolu.
Kimi şiiri çok uzun ,kimisi küçük küçük parçalar halinde.
20.yüzyılın en mükemmel kalemlerinden biri.
Severiz Pessoa’yı :)
Keyifli okumalarımız olsun