İnsan bir kitabı okurken zihninin dinlendiğini, yüreğinin ferahladığını, ruhunun hafiflediğini hisseder mi? Evet söz konusu Şükrü Erbaş ise hisseder. İnsanın acısını insan alır mı sahiden? Kitap boyunca cevaplandırmaya çalıştım bu soruyu. Ama şu kanıya vardım : İnsanın acısını yalnızca insan almıyormuş hele ki günümüz insanıysa mevzu. Bazen bir kelime bazen bir cümle bazen de bir kitap alabiliyor bence.
Şükrü Erbaş kalemini öyle güzel kullanarak insanın yüreğine nasıl da nakış nakış işlemiş. Hayata, insanlığa, sevgiye dair. Okuyup bir köşeye bırakacağım bir kitap olmayacak kesinlikle. Tekrar tekrar açıp kalbime dokunan satırları okumak için.
İyiki
