YOLCULUK-XI
Biz o çocukları hiç anlamadık
Biz o çocukları tanımadık hiç...
Mavi bir damar gibi kentin gerilen bedeninden
Bir çığlık çağlayanı gibi, geniş uzun pembe
Savrulup gittiler de kaç kez rüzgâr rüzgâr
Duyurabilmek için bizim türkülerimizi bize
Bir gün olsun inip aralarına katılmadık
Sesimizi katmadık seslerine...
Korktuk, neden korktuğumuzu
Sayfa 127Kitabı okudu
··
250 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.