Bir öznenin etik çekirdeği, kendi ahlaki niyetlerinden ziyade, eylemlerinin dünya üzerinde yaratacağı iktidar/güç etkileridir (baskıcı potestas/olumlayıcı potentia). Etik olarak iyi, olumlayıcı güçlenmeyi amaçlayan ilişkisellik demek olduğundan, etik ideal de, çoklu ötekilerle ilişki tarzlarına girebilme kapasitesinin artışı olarak tanımlanacaktır. Politika, olumlayıcı oluşları edimselleştirmenin pragmatik pratiğidir. Karşıtlık bilinci ve politik öznellik diyalektiğinin yerini, bir neşe veya olumlama etiğinin üretilmesi yoluyla, bu etik dürtüyü edimselleştiren asamblajlar ve süreçler alır.