Ev, bir küçük dünyadır. Eskiler dar-ı dünya derdi zaten, yani dünya evi. Sadece barınılan bir yer değildir. Çünkü içinde hatıralar barındırır, umutlar, sevgiler, beklentiler, acılar… Livaneli, Leyla’nın Evi’nde merkeze ‘ev’ kavramını yerleştirmiş. Kurgusunu çok beğendim. İstanbul yalılarından birisinin hikayesini, bir aile hikayesi üzerinden anlatıyor. 1910’lardan 2000’lere uzanan bir Türkiye hikayesi bu. Dedesinden kalan yalıdan türlü hilelerle atılan Leyla Hanımın ve onunla zıt kutuplardaymış gibi görünen ama tanıdıkça farklılaşan Roxie/Rukiye’nin de hikayesi aynı zamanda. Livaneli romanlarının karakteristik özellikleri burada da var. Kolay okunuyor, araya malumatlar serpiştiriyor ve tabii ki müzik. Livaneli’nin sevdiğim bir yönü ise vicdanlı davranma çabasıdır. Çünkü başka birkaç romanda da yaptığı gibi acıları tek taraflı işlemiyor. Bizim bir kısım yazarımız sanki bütün acıları biz çekmişiz gibi yazarlar, bir başka kısım ise sadece Ermeniler, Rumlar sıkıntılar yaşamış gibi… Halbuki Livaneli’nin sondaki röportajda dediği gibiydi durum; Çünkü imparatorluk yıkılırken bütün Osmanlı tebaası acı çekti ve herkes birbirinin evine yerleşti. Başarılı bir roman; tavsiye ederim.

Leyla'nın EviZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201728,5bin okunma

··

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Y.