Selam!
Beni tanıyan veya tanımayan, herkese selam.
Size ufak bir hikaye anlatacağım. Bilmem ilginizi çeker mi.
Karanlıktan korkan ufak kız çocuğunun hikayesi bu.
Fazla acınası.
Fazla, boş.
Fazla, kıymetsiz?
Sadece anlatmak istiyorum, belki beni hala dinleyen birileri vardır.
Hiç olmadı, belki olur.
Belkileri evetim yapabilirsem, neden olmasın.
Burada ne kadar zamandır varım, inanın bilmiyorum. Çok şey yaşandı.
Çok şey yaşadım.
Çok şey yaşadık.
Her biri için sonsuz minnetim.
Sonsuz kırgınlığım.
Sonsuz teşekkürüm.
Yine size.
Ben hep, dinlenmek için çırpındım.
Karşıma beni dinleyen biri çıktı.
Dinledi.
Dinledi.
Ve sadece gitti, dönüşü olmadan.
Çok kaldım burda, sırtımı çeviremedim sizlere.
Öyle bir yere geldim ki, artık aklımda çoğu şey kalmıyor, özür dilerim.
İnsanları unutuyorum.
İsimleri.
Hepinizi.
İsteyerek. Çünkü ben, unutmayı seçtim, görmezden gelerek yaşamayı değil.
Ben görünmediğim her yerden, gitmeye çalıştım. Her seferinde görünmez olduğumu bile bile.
Yinede, aklınıza bıraktığım her hangi bir leke varsa, özür dilerim.
Ben, bundan sonra bir kendi aklımı kirleteceğim.
Bir kendimi.
Bol ışıklı geceler...
Son olarak, yıldızlara hedef alın ve ateşleyin!
-Balık-