Didem Madak geçmişinden bahsederek yazmış bu şiirlerini. Kaybettiği annesine olan özlemi, gençlik dönemleri, toplumsal yargılamalar... Hepsinden bahsetmiş. Acıyı bu kadar iyi dile getirebilen şair var mıdır? Okurken bu geçti aklımdan. Hissettim. Anlattığı her acıyı hissettim. "Hayatımla ve kadın oluşumla ilgili çözemediğim bazı meselelerim var. Bütün bunlar yokmuş gibi davranıp kitabi şiirler yazamam. Şiirlerim ütüsüz ve buruşuk gezdirdiğim ruhumun diyeti bence. Bu yüzden hepsi benden parçalarla dolu. Bu yüzden biraz ‘kadınsı’, durup dururken bağıran şiirler.” demiş bir röportajında. Ne kadar anlamlı sözler değil mi? Aslında şiir kitaplarına inceleme yapmam, puan vermem. Bana göre şiirin iyisi, kötüsü yoktur. Şair hissettiklerini yazar. Okurum. Hissedemezsem bile sorun bendedir deyip geçerim. Ama bu şiirler için birkaç cümle de olsa yazmak istedim. Sadece biraz yoruldum okurken. Ötelediğim acılarımla yüzleştim. Bunlara hazır değilseniz okumayın bu dizeleri. Erteleyin.

Grapon KâğıtlarıDidem Madak · Metis Yayıncılık · 201214bin okunma

·

308 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.