UYUYORDUK
Kaç zamandır uyuyordum
Kimbilir kaç nesildir uyutuluyordum uyutuluyorduk kim bilebilir ki uyananlar uyuyanların derdinden
anlar , uyuyanlar hala uyuyor .
Birden ansızın ter içinde uyandık .
Ben ise sersem gibiyim sanki hala uyuyordum, uyutulduğun afyon' un izleri bu günde hala
benliğimde, beynimde ne de büyük zehirmiş. İnsan yığınlarını toplumları halâ uyutuyor uyutan bu
zehir nedenini insanların bilmediği zehir.
Uyandıktan sonra acele edip duruyordum kaçırmış olduğum yıllarımı , yıllarımı yakarcasına.
Sanki hemen bir şeyler yapmalıydım çünkü hala uyuyor insanlar.
Bizler şanslı olanlardandık zehir kokan yastıklardan tiksinircesine fırladık hala zehrin kalıntıları
benliğimde.
Etrafıma bakındım hala insanlar uyuyordu bu uyku güneşi, güneşimizi bile boğuyor bütün benliğimizi
küçültüp cüceleştiriyor .
Uyurken ay da yoktu ortalıklarda
Yıldızlar da şafaklar bile atmıyordu.
Yoksa hala uyandığımda buruk muydum bütün yaşamım burulmuş muydu uyandığımda .
O'Zaman anlayamadım şimdi anlam veriyorum burulmuş hayatıma .
Bunların lanet zihniyetinde gündüz ve gece aydınlık ve karanlık iyilik ve kötülük güzellik ve çirkinlik
hepsi bir oldu .Uyuyan insanlarla uyutulan insanların hep böyle oldu.
Hatta aşk ve aşksızlık sevgiden yoksun sevgisizlik de bunlarla gelişti.
Yaşam ve ölüm arasındaydım.
Yoksa yaşamıma ‘mı gidiyordum yahut ölümümden' mi dönüyordum. Geliyormuydum yoksa
gidiyormuydum .
Şimdi iyi biliyorum ,kendimden çok eminim. Bir umutla doğruldum, umutlarıma özlemle susarcasına. Öyle bir hararetle uyandım 'ki uyandığım
da tertemiz bir şafak benliğimi sardı, uyandığımda kendime bir sevgi bulacağım dedim , sözlerin en
büyüğünü verdim kendime .
Hiç usanmadan içinde aşkı ve sevgiyi barındıran dolu dolu bir yaşam bulacağım dedim.
Yeter artık karartılmış dünyalarımızdan , karartılmış uykularımızdan uyanalım bıktık usandık artık.
İyi ve güzel olacağız güzelliği ve iyiliği seveceğiz bütün kalbimizle doğayla bütünleşeceğiz.
Söz verdim , söz veriyoruz bütün varlığımızla .
Artık kimseyi ve yaşamı üzmeyeceğime, söz verdim..
insanlığın onurunu yükselteceğiz ve buna yönelik olacak her davranışımız.
Onların düşlerini kara hayallerine sararak bir daha çıkmamacasına hayatın çöp kutusuna ebediyen
atacağız .
Onları sarsarak onların dinine inancına şefaat etmiyoruz duysun yer ve gök.
Doğan günleri hiç olmadı .
Gecelerinin zifiri karanlığı hiç aydınlığı görmedi.
Üstümüze çöken bunların nefesi değilmiydi tiksinilmeli bu nefeslerden tiksiniyoruz 'da.
Ölüyordum her seferinde...
Bu anlayışın nefesinden, nefesleri aklıma geldiğinde.
İnsanları kendi kontrollerinde sahipsiz kimsesiz kıldılar.
Bu gerçeklik insanlık için kötü bir son olmamalı diye de söyleniyorum , hep birlikte ‘de söylemeliyiz,
asil olan bu söylemler olmalı diye aklımızı hep bu düşünceyle meşgul etmeliyiz .
Bunu sürekli tekrarlamalıyız kendi kendimize .
Aşksız, sevgisiz insanların birbirinden kopuk yaşamalarına sebep olan bunlar değil mi .
Yapayalnız yaşamaktansa paylaşmalı ve öylesine karanlık ve ucuz olmamalı yaşam.
Yine tekrar yıldızlara döndüm kıblemi Bir yıldız tozu gibi , geleceğimin geleceğimizin geldiği yere doğru döndüm .
Bu düşünce beni, birazda olsa teselli etti .
Sonunda içimizdeki aydınlık ruhlarımızla birlikte rahatladı .
Mutluluğa kesin elbet bir gün erişeceğiz canlar .
Yaşam bundan sonra ‘ da olsa ölü olan benliklerimiz ‘de olsa ölümsüzlüğe bir gün umutla kavuşulacak
.
İnsanlığın gerçekliği insanların tümüyle birlikte aydın insanlarla yaratılacak.
Bu imtihan insanların , insanlığın imtihanı ve vicdanlarının imtihanın ‘ dan geçiyor.
Vicdanımızla birlikte tekrar tekrar hep birlikte dirileceğimiz günlere selam olsun .
Sonsuz bir yaşam değil aradığımız sadece vicdana dayalı bir yaşam arayışımız .
Onlar bizsiz , putlarıyla avunsun geçmişlerinde gibi... Arşer Payiz).24/Temmuz/2019.
·
75 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.