İnsan sokak ortasında tanıştığı birine yalan söyleme ihtiyacı hissetmiyor nedense. Bir kütüphanede ya da şık bir restoranda tanışmış olsaydık, beni gördüğün şekilde anlatma gereği duyacaktım. Yapmacık bile olabilirdim. Çünkü şık bir restoranda kimse kendisi gibi davranmaz. Çatal bıçak tutuş şeklimiz, oturduğumuz masaya uygun zarif davranışlarımız, ne kadar samimi olmaya çalışsak da anlatmak istediklerimizi maskeler. Çevrenin bakışı, garsonun tavrı, her şey bizi biçimlendirir. Kendimiz olmaktan çıkarız.