Küçük kardeşim için bir "hayatı kutlama" partisi ve doğum günü partisi planlıyordum. 21. yaş gününde vefatının üzerinden 20 yıl geçecekti. Mezarlıktan yeni gelmiştim. Bana öğretilenlere inanmakta güçlük çekiyordum hiçbir şey bilmiyordu, sanki uyuyor gibiydi. 20 yıl bunun nasıl olabileceğini sorgulamak için uzun bir zamandı. Ben de birkaç müzisyenle de olsa telefon görüşmesi yaptım ve dışarıdan kutlama için davetiye gönderdim. Ve fotoğrafları toplayıp hatırladıktan sonra dekorasyon gibi ihtiyaç duyulan şeyler için markete gittim. Ve işte o zaman başladı. Baktığım her yerde kelebekler vardı. Her mağazanın penceresinde, uç kapaklarında, çalılıklara koymak için ipleri bile buldum. Neden her şeyin kelebeği, merak ettim? Birden ortaya çıktılar gibi görünüyorlardı. Birisi gidenin kelebekler aracılığıyla bizimle konuşabileceğini söylemişti ama ben bir şekilde bundan daha fazlası olduğunu biliyordum. Ben de kelimeye baktım ve Yunanca'da "kelebek" "psyche" anlamına gelen nefes, yaşam veya ruh" anlamına gelen "psişik" olduğunu buldum. Rüyalar ve tırtılların kozalara dönüştüğüne dair daha derin sezgisel anlayışlar görmeye başladım. Kesinlikle bir ölüm ama bu inanılmaz metamorfoz en güzel bir canlıya dönüştü, tamamen yeni bir varlık haline dönüştü. Ve planlamama devam ederken, bu kelebek sembolizmi aracılığıyla kendi dönüşümümü yaşıyordum. Ve sonunda gün gelip kardeşim arkadaşlarım geldiğinde sevgi çok büyüktü enerjiler hiç yaşadığım kadar yüksekti. Ve küçük kardeşimin hiçbir şey için beklemediğini bilerek bu "bilmeye" engel olamadım. Mezarlıkta değildi. Uyumuyordu. Ve aniden aklıma geldi. Yepyeni bir bakış açım vardı. Tıpkı sonsuz tasarımındaki bir kelebek gibi, biz de ruhen dönüşümümüzü gerçekleştiriyoruz. Ve partinin sonunda balonlara notlar yazıp onları serbest bırakırken, tüm kalbimle orada bizimle olduğunu biliyordum. Yapamazdı, bu olağanüstü kutlama anını kaçırmazdı. Hayal edebileceğim inanılmaz bir formda her zamankinden daha yakındı. Sembolizm o gün canlandı, hayatımı sonsuza kadar değiştirdi. Gerçek hikaye.