Tomris Uyar'ın ilk öykü kitabı İpek ve Bakır. Bunun bilincinde olmak gerekli ilk olarak. Henüz yirmili yaşlarında yazdığı öyküleri okuyoruz.
Ben ilk ve son öyküleri oldukça beğensem de ortada kalan aşağı yukarı 6-7 öykünün vasatı aşamadığını düşünüyorum.
Kitapla ilgili söylemek istediğim bir diğer şey ise bazı öykülerde bağlantı olduğu. 1-2-3-4 diye numaralandırılmış öyküler evet biraz birbiriyle ilintili ama esas bağlı öyküler, kitabın ilk öyküsü "çiçek dirilticileri" ile son öyküsü "sarmaşık gülleri". Çarpıcı iki öyküydü. Beğendim.
Tomris Uyar, karakter seçiminde oldukça bonkör davranıyor. Bazen bir kız çocuğu, bazen bir adam, bazen yaşlı bir kadına eğiliyor. Hepsini de başarıyla tasvir etmeyi beceriyor.
Tavsiye edebileceğim ve Uyar'ın potansiyelinin hissedildiği bir eser.