Şeb-i yeldâda uzar fecre kadar kıss-i aşk Ta ki Mecnûn bitirir nutkunu Leylâ söyler
Şair, benim acılar ve kederler ile geçirdiğim gecelerin her biri bir şeb-i yeldadır ve muvakkitler, yahut müneccimlerin belirledikleri şeb-i yeldalar, onun yanında pek kısa kalırlar, demek istiyor. Öyle ya, bir gecenin ne kadar uzun olduğu, o gecenin karanlıkta geçen saatlerinin niteliğiyle değil, o gecede yaşanılan dakikaların niceliğiyle ilgilidir.
·
96 görüntüleme
Bu kitap atasözlerinin oluşum hikayelerini anlatmıyor muydu
Hayır, deyimlerin hikayelerini anlatıyor ve eski kullanımıyla birlikte güncel kullanımlarına da yer verilmiş. Hatta İskender Pala bunu sunuş kısmında şöyle ifade ediyor.
“Atasözleri, genellikle, uzun zamanların tecrübeleri sonucu ulaşılan doğruların veciz ifadesidir; oysa deyimler, genellikle bir öyküye, bir efsane veya vak'aya dayanır. Bazı kişilerle ilgili anılar ve hikâyeler, tarihten alınmış olaylar, vs. deyimlerin ortaya çıkış nedenleri arasında ön sıraları paylaşırlar. Bu bakımdan deyimlerin kaynaklarını arayıp bulmak, oldukça meşakkatli bir iştir. Osmanlı tarihleri, eski ansiklopedik eserler, tarih sözlükleri, tezkireler, letayifnameler, durub-ı emsal ve tarihî fıkra derlemeleri, muhtelif elyazması kitap ve mecmualar, bilimsel araştırmalar, folklor periyodikleri, halk kültürü araştırmaları vs. hep deyimleri perakende biçimde bulabileceğimiz eserlerdir. Bazen rasgele bir sayfada, bazen bir dip notta, bazen da hiç ummadığınız bir el yazması sayfasında bir deyimin ortaya çıkış hikâyesiyle karşılaşmak mümkündür.”
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.