İnsan adeta bu dünya misafirhanesinin seyyahıdır. Çocukluktan kabre kadar süren ömür seyahatinde her sene, her mevsim bir başka bahçedir. İnsan, hayatı yavaş yavaş, alışarak tanır. Ve alışmak, insanın varlıklardaki harikuladeliği görmesine mani olur. Gözüne ülfet perdesi iner.
Sayfa 131Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.