DİPÇE :
Fransız modern şiirini kimi eleştirmenler Baudelaire'le, kimi eleştirmenler ve edebiyat tarihçileriyse Gérard de Nerval'le başlatırlar. Baudelaire ise Nerval'den "üstün bir görüş ", "çağımızın Pisagoru " şeklinde söz etmiştir.
Proust da Sylvie'yi, romantik düz yazının zirvesinde görür ve bu öyküyü çok sever.
Nerval'in yaşamına baktığımızda Sylvie'nin kurgusal bir öykü olmadığını, yazarın ilk gençlik çağlarından kopan bir yürek huzmesi olduğunu hemen fark ederiz.
Bu eserde bir aşkın bir güzelliğin parçalara ayrılarak başka yüzlerde ve kalp ağrılarında yaşadığını fakat yine tüm yolların o tek yöne aktığını ve tek bir şeyin arandığını görürüz.
Bu durum bana Gilberte'nin ektiği aşk tohumlarının Albertine' de filizlendiği bölümü ve Proust'un arayışını çağrıştırdı.
Nerval de bir Slyvie bir Andrienne'nin silüetlerini belirginleştirir, her defasında yüreğini kanatır. Asl'olanı fark ettiğinde ise artık çok geçtir.
Hikayenin bitiminden sonra Dizeler adı verilen şiir bölümü yer almaktadır.
Yumuşak dokunuşlu bir eser olduğundan kolaylıkla ve özel bir tatla okunan bu eseri yoğun okumalarınız arasına alabilirsiniz.
Keyifli okumalar dilerim. Esen kalın.
