Not: Spoiler sayılabilecek cümle içerir.
Bu kitabı okurken sadece sayfalarına dokunabileceğinizi unutuyorsunuz diğer tüm güzel kitaplarda olduğu gibi sesleri duymasanız, o an orada bulunmasanız bile hissedebiliyorsunuz. Bizler, insanlar, kendi açımızdan bakmayı çok iyi biliriz fakat bazen görmemiz gereken gerçekler farklı açılarda saklıdır. Bazen dünyanın başka bir köşesini de tanıyabilmek için sıralarımızın üzerine çıkmamız gerekir. Sadece bakmakla yetinmeyip olanı görmek gerekir. Çünkü yarınları değiştirmek istiyorsak düşüncelerimizi özgür bırakmalıyız. Bay Keating bize, bir kez olsun yukarıdan, sıralarımızın üstünden... tüm diğer küçük izleri dahi görebilmeyi öğretiyor. Neil bize kimisinin önemsiz bulduğu bir şeyin o kişi için ne derece kıymetli olabileceğini söylüyor. Onun düşüncelerini yok sayanlara geri dönülmez yokluğu yaşatıyor..Onun sesini duyan, gözlerinin içine bakarak büyük bir gururla "hayır" diyen tutkuyla bağlandığı mucizelerini kaybetmesini umarak reddeden herkese asıl kaybın ne demek olduğunu gösteriyor ve "ah keşke" dememize gerek kalmaması için insanların değerlerini incitmeyeceğimiz bir dünyaya açılan bakışı fark etmemizi sağlıyor. Çünkü kimi değerlerin sözlükteki anlamını değil belki ama aslında ne ifade ettiğini sadece o kişinin kendisi bilebilir....
Ölü Ozanlar Derneği beni derinden etkileyen, içimde bir yerlerde hep saklı kalacak bir kitap. Bilmiyorum belki de Neil'le ortak hayallere sahip olduğumuzdandır, kimi zaman kendimi bulduğum, bir kitaptan çok benliğimde bir yerlerde yaşayan insancıklara seslendiğim, dertleştiğim, konuştuğum beraber gülüp ağladığım... içinde hiç bulunmadığım fakat tüm varlığımı hissettiren anılar biriktirdiğim bir okumaydı... Teşekkürler öğretmenim, teşekkürler Bay Keating...
"Oh captain, my captain"
Ölü Ozanlar Derneği Ölü Ozanlar Derneği 
N. H. Kleinbaum
·
109 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.