Dünyanın çatısı olsaydı, çıkar aşagı bakardım
Yüksekten korkmaz, güvenirdim
Eğer yapabilseydim balonları ellerinden kaçmış tüm çocuklara,
Balonlarını geri verirdim…
Gök olduğundan mavi görünürdü
Hatta öylesine ki, adını bilmeseydim yine mavidir derdim…
Aslında, fark olmazdı
Dünyayla benim aramda olduğundan fazla…
Sadece, uzaktan dolayı insanları göremezdim
Kuşları duyabilirdim,
Belki kanatlarına dokunur, uçtukları mevsimlere giderdim
Fakat yine de merak ederdim
İnsanları göremediğim için mi gök daha mavi?
Yoksa derinliğe bu kadar yakın olduğumdan mı?
Kendi kendime soruyorum
Fakat neden bulamıyorum
Dünya’nın çatısı yok
Bilmiyorum.