"Ya bu gözyaşları neden, Friedrich?"
"Bana 'benim sevgili dostum' demeniz. Daha önce 'dost' sözcüğünü sık sık kullandım, ama şu ana kadar bu sözcük asla tam anlamıyla benim olmamıştı. Hep, iki insanın yüce bir ideal uğruna bir araya gelecekleri bir dostluk hayal ederdim. İşte burada, şimdi bu gerçekleşti! Siz ve ben böyle bir yolda bir araya geldik! Birbirimizin benliklerinin üstesinden gelme yolunda mücadele verdik. Ben sizin dostunuzum. Siz de benim dostumsunuz. Biz dostuz. Biz, ikimiz dostuz." Nietzsche bir an pür neşe oldu. "Bu cümleye bayıldım, Josef. Tekrar tekrar söylemek istiyorum."
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.