"Söylesene Tanios, ayaklarınla mı düşünüyorsun?"
...
Tanios doğruca kucakladı katırcıyı hiç düşünmeden, sonra hatırladı birden nasıl bir ünü olduğunu ve geriledi bir adım. Bu arada katırcı devam ediyordu konuşmaya.
"Ben de ayaklarımla düşünürüm. Hatta aşındırıyorum muhtemelen yolları yürüye yürüye. Ayaklarınla şekillendirdiğin ve başına doğru yükselen fikirler rahatlatır seni, harekete geçirir, başından aşağı inerlerse ağırlaştırır seni, cesaretini kırar. Gülme, söylediklerimi ciddiye almalısın... Aslında gülebilirsin de diğerleri gibi. Zaten hikmete talip yok. Bu yüzden uyduruk şeyler satmak zorunda kalıyorum ya. Biliyor musun, eskiden Araplarda, her bilgece söz karşılığında bir deve hediye verilirmiş."
Sayfa 106Kitabı okudu
·
142 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.