Bir kitap okudu
1 görüntüleme
Bazı insanlarda iç sesin olmadığını öğrendiğim gün çok şaşırmıştım. Boş bir odada otururken mesela mutlak bir sessizlik var. Eleştiren ya da heveslendiren, hatırlatan ya da aman boşver diyen, geri planda günler önce edilmiş bir kavganın hakemliğini yapan ya da çoktan edilmiş bir küfrün mahcubiyetini yaşayan hiçkimse yok. Telefonda yanıt gelmediğinde çalan bir dıııt sesi belki. O kadar.
Bizim zamanımız ise fazlasıyla gelişmiş bir iç sesin hem de fazlasıyla geveze birinin maraton koşması gibi. Olaylar gerçekte olmuş mu yoksa bir an sadece aklından mı geçmiş, insan emin olamıyor ama bunun bir önemi de kalmıyor. Sayfalar boyunca Mihrap oradan oraya savrulurken gözümün önüne gazetelerdeki haberler, kadın programlarındaki olaylar ve metrobüs duraklarında kulak misafiri olunabilecek her türden hikaye geliyor. Çok gerçek. Fazlasıyla gerçek bir karakter yaratmak bir yandan yazarın gözlem yeteneğinin şahaneliğini okurda bir noktadan sonra ortaya çıkan, bu kadınlardan her yerde var, deme kolaylığı gölgeliyor. Kadınların her yerde mi bilmem ama bizim buralarda yaşadığı bıkkınlığı ve kalbi kırıklığı ayndan bize gösterem bir kitap. Sonu dışında samimiyetle arkadaşlık ediyor. Ciğerini verdiğin birine bir parça daha hesap sorsaydın Mihrap, kız kardeşlerin arkandaydı.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.