Ûs: "Şeriatçılar İslam dininin hoşgörü dini olduğunu, diğer bütün din ve inançlara saygılı olduğunu, zorlama usullerine asla başvurmadığını, her şeyi ikna yoluyla yapmaya çalıştığını söylerler. İddialarını kanıtlamak üzere Muhammed'in, zorlayıcı olarak gelmediğini, sadece öğüt verici olarak gönderildiğini söylerler. Söylediklerini kanıtlamak üzere Kur'an’dan verdikleri örnekler arasında: "Ey Muhammedi Sen öğüt ver. Esasen sen sadece öğüt vericisin. Sen onlara zor kullanacak değilsin" (Gâşiye Suresi, ayet 21-22) Yada: "Benim dinim bana, senin dinin sana..." Ya da: "Dinde zorlama olmaz" (Bakara Suresi, ayet 256) şeklinde olanları vardır. Oysa bu tür iddiaların ve örneklerin, yalan ve kandırma siyasetini sürdürmekten başka işe yarayan bir yönü yoktur. Çünkü İslam, tıpkı diğer dinler gibi, fakat onlardan çok daha kararlı olarak, hoşgörüsüzlük temeli üzerine oturtulmuştur."

"Şeriatçılar İslam dininin hoşgörü dini olduğunu, diğer bütün din ve inançlara saygılı olduğunu, zorlama usullerine asla başvurmadığını, her şeyi ikna yoluyla yapmaya çalıştığını söylerler. İddialarını kanıtlamak üzere Muhammed'in, zorlayıcı olarak gelmediğini, sadece öğüt verici olarak gönderildiğini söylerler. Söylediklerini kanıtlamak üzere Kur'an’dan verdikleri örnekler arasında: "Ey Muhammedi Sen öğüt ver. Esasen sen sadece öğüt vericisin. Sen onlara zor kullanacak değilsin" (Gâşiye Suresi, ayet 21-22) Yada: "Benim dinim bana, senin dinin sana..." Ya da: "Dinde zorlama olmaz" (Bakara Suresi, ayet 256) şeklinde olanları vardır. Oysa bu tür iddiaların ve örneklerin, yalan ve kandırma siyasetini sürdürmekten başka işe yarayan bir yönü yoktur. Çünkü İslam, tıpkı diğer dinler gibi, fakat onlardan çok daha kararlı olarak, hoşgörüsüzlük temeli üzerine oturtulmuştur."

Kaynak Yayınları

Şeriatçıyla Mücadelenin El Kitabı İlhan Arsel

··

267 görüntüleme

Ûs

@user_007 ·

21 Ocak 2022 17:08

Her ne kadar İslam tarihinde hoşgörü görünümünde uygulamalar olmuşsa da (örneğin 15. yüzyılda İspanya'dan kovulan Yahudilerin Osmanlı devleti tarafından kabulü gibi) bu uygulamaların İslami buyruklarla ilgisi yoktur; olsa olsa Osmanlı padişahlarından bazılarının (örneğin Fatih Sultan Mehmed gibi) kişisel tutum ve davranışlarıyla ilgisi vardır. Bu itibarla İslamın hoşgörü dini olduğunu söyleyenlere karşı yapılacak ilk şey, İslamın, diğer din ve inançları aşağılamak ve yok saymak üzere sevkettiği buyrukları ortaya koymak ve Kur'an'daki Tann'nın, İslamm yayılması ve bütün insanlar tarafından tek din olarak kabul edilmesi için savaşmayı öngören buyruklarını ve bu buyruklara dayalı olarak Muhammed'in İslami yaymak için giriştiği saldırı ve savaşları gözden geçirmektir. Bu yapıldığı zaman görülecektir ki, İslam dini kendi kendini tek ve en üstün din olarak ilan etmiştir, İslamdan gayrı " gerçek din" diye bir şey kabul etmez; başka dinleri (örneğin Yahudiliği, Hıristiyanlığı) "tahrif edilmiş dinler" ve bu dinlere yönelenleri "kâfir" ve "cehennemlik" ve hatta "öldürülmelik" olarak görür. Bütün bunlar bir yana, yeryüzünde İslamdan gayrı bir din kalmayıncaya ve bütün insanlar İslam olana kadar savaşmayı emreder (Bakara Suresi, ayet 190-191). Gerçekten de, bir kere, Muhammed'in Kur'an olarak ya da Kur'an olmayarak (yani hadis vb. şeklinde) yerleştirdiği buyruklara göre, Tanrı İslam dinini, diğer bütün dinlere üstün olmak üzere indirmiş ve İslamdan başka "gerçek" din olmadığını söylemiştir; İslamdan başka bir dine yönelenleri "kâfir" ve dolayısıyla "cehennemlik" ilan etmiştir (bkz. Tevbe Suresi, ayet 1-40; Âli-îmrân Suresi, ayet 19; Fetih Suresi, ayet 28). Örneğin Fetih Suresi’nde İslamın diğer bütün dinlerden üstün olduğuna dair şunlar yazılıdır: "Bütün dinlerden üstün kılmak üzere, Peygamberini (Muhammed'i), doğruluk rehberi Kur'an ve hak dîn (İslam) ile gönderen O'dur. Şahid olarak Allah yeter" (Bkz. Fetih Suresi, ayet 28). Âl-i İmrân Suresi’nde, "Kuşkusuz, Tanrı katında 'din (sadece) İslam'dır..." (Âl-i İmrân Suresi, ayet 19-20) diye yazılı. Mâide Suresi'nde İslam, Tanrı’nın beğenisini kazanan tek din olarak tanımlanmakta: "Bugün size dininizi bütünledim... din olarak sizin için İslamiyeti beğendim...” (Mâide Suresi, ayet 3) Ve İslam, Tanrı’nın "gerçek” ve en "üstün" tek dini olunca, bu dine girmeyenler (yani Muhammed'i "peygamber" olarak kabul etmeyen, onun, "Tanrı sözleridir" diyerek ortaya koyduğu Kur'an' ı benimsemeyen ve başkaca bir dine yönelenler) "kâfir" sayılırlar. "Kâfirler" hem bu dünyada ve hem de ahirette ceza görecek olanlardır. Örneğin Kuran da şöyle yazılıdır: "Kim İslamiyetten başka bir dine yönelirse, onunki kabul edilmeyecektir. O, ahirette de kaybedenlerdendir" (Âl-i İmrân Suresi, ayet 85.) Bütün bunlar bir yana, fakat yeryüzünde İslamdan başka bir din kalmayıncaya ve bütün insanlar Müslüman olana kadar savaş emrini verir: "...Hem bir fitne kalmayıp din yalnız Allah'ın oluncaya kadar onlarla çarpışın...” (Bakara Suresi, ayet 191)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ûs