İvan ilyiçin ölümü
Ö𝚕ü𝚖𝚎 𝚍𝚘ğ𝚛𝚞 𝚊𝚔𝚊𝚗 𝚋𝚒𝚛 𝚑𝚊𝚢𝚊𝚝ı𝚗 𝚙𝚘𝚛𝚝𝚛𝚎𝚜𝚒𝚍𝚒𝚛 İ𝚟𝚊𝚗 İ𝚕𝚢𝚒ç’𝚒𝚗𝚔𝚒. 𝙾𝚗𝚞𝚗 𝚎𝚗 𝚗𝚎𝚏𝚛𝚎𝚝 𝚎𝚝𝚝𝚒ğ𝚒 ş𝚎𝚢 𝚢𝚊𝚕𝚊𝚗𝚍ı𝚛 𝚟𝚎 𝚎𝚝𝚛𝚊𝚏ı𝚗𝚍𝚊𝚔𝚒 𝚑𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜𝚒𝚗 𝚐ö𝚣ü𝚗𝚍𝚎 𝚐ö𝚛𝚍üğü ş𝚎𝚢 𝚊𝚙𝚊çı𝚔 𝚐𝚎𝚛ç𝚎ğ𝚎 𝚒𝚑𝚊𝚗𝚎𝚝𝚝𝚒𝚛. 𝚃𝚘𝚕𝚜𝚝𝚘𝚢’𝚞𝚗 𝚜ı𝚛𝚊𝚍𝚊𝚗 𝚟𝚎 𝚋𝚊𝚜𝚒𝚝 𝚘𝚕𝚍𝚞ğ𝚞 𝚒ç𝚒𝚗 𝚔𝚘𝚛𝚔𝚞𝚗ç 𝚘𝚕𝚊𝚛𝚊𝚔 𝚝𝚊𝚗ı𝚖𝚕𝚊𝚍ığı 𝚋𝚒𝚛 𝚑𝚊𝚢𝚊𝚝ı 𝚟𝚊𝚛𝚍ı𝚛. 𝙱𝚒𝚛𝚋𝚒𝚛𝚒𝚗𝚒𝚗 𝚊𝚢𝚗ı𝚜ı 𝚐ü𝚗𝚕𝚎𝚛, 𝚔𝚊𝚛𝚊𝚗𝚕ığ𝚊 𝚍𝚘ğ𝚛𝚞 𝚊𝚔𝚖𝚊𝚜ı 𝚍ışı𝚗𝚍𝚊 𝚗𝚎𝚛𝚎𝚍𝚎𝚢𝚜𝚎 𝚍𝚘𝚗𝚞𝚔𝚝𝚞𝚛. İ𝚟𝚊𝚗 İ𝚕𝚢𝚒ç’𝚒𝚗 Ö𝚕ü𝚖ü 𝚍𝚎 𝚜ı𝚛𝚊𝚍𝚊𝚗 𝚖ı 𝚘𝚕𝚊𝚌𝚊𝚔𝚝ı𝚛?“𝙽𝚎 ö𝚗𝚎𝚖𝚒 𝚟𝚊𝚛? 𝙷𝚒ç𝚋𝚒𝚛 𝚊𝚗𝚕𝚊𝚖ı 𝚢𝚘𝚔.” 𝚍𝚎𝚍𝚒 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚗𝚎, 𝚢𝚊𝚝𝚝ığı 𝚢𝚎𝚛𝚍𝚎𝚗 𝚔𝚊𝚛𝚊𝚗𝚕ığ𝚊 𝚋𝚊𝚔𝚊𝚛𝚊𝚔. “Ö𝚕ü𝚖. 𝙴𝚟𝚎𝚝, ö𝚕ü𝚖. 𝙷𝚒ç𝚋𝚒𝚛𝚒 𝚋𝚒𝚕𝚖𝚒𝚢𝚘𝚛, 𝚋𝚒𝚕𝚖𝚎𝚔 𝚍𝚎 𝚒𝚜𝚝𝚎𝚖𝚒𝚢𝚘𝚛; 𝚋𝚊𝚗𝚊 𝚊𝚌ı𝚖ı𝚢𝚘𝚛𝚕𝚊𝚛. İş𝚝𝚎, 𝚙𝚒𝚢𝚊𝚗𝚘 ç𝚊𝚕ı𝚢𝚘𝚛𝚕𝚊𝚛.”
