Elbette baba olmak tanrı olmaya benzer. Nasıl ki, bir baba evlatlarının sorumluluğunu üstlenmişse bir tanrı da tüm canlıların sorumluluğunu üstlenir. Ki, tüm canlılar, bir tutam ottan görkemli ağaçlara; bir kelebekten göklerin sahibi kartallara; minicik karıncalardan korkunç görünümlü devlere; ölümlü insanlardan Olympos'daki kudretli tanrılara kadar hükmedilmeyi beklerler. Ben Baştanrı Zeus, eğer ellerimi onların üzerinden çekersem yeryüzünde ve gökyüzünde yeniden kaos başlar. Ben kutsal düzenin temsilcisiyim. Sözlerim yasanın kendisi, yaşamın güvencesi, varlığın koruyucusudur. Eğer benim sözüm yere düşerse, eğer benim kartalım gökyüzünde süzülmezse, eğer benim şimşeklerim gürlemez, yıldırımlarım çakmaz, yağmurlarım yağmazsa, dünya kuru bir yaprak gibi savrulur boşlukta. O yüzden hükmettiklerine sadece sevgi göstere gösteren bir tanrı noksandır benim gözümde. Çünkü hayat, sevgiden çok daha büyüktür, çok daha derin, çok daha karmaşık.
Sayfa 290Kitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.