İnsan fakir olmalıdır. Rabb’ül Âlemin hep fakirlerledir. Fakirleri sever. Fakirlikten maksat nefis ve benlikten uzak olmaktır. Dünya malından dolayı fakirlik değildir. İnsanın nefis ve benliğini yenmesi lazımdır. Nefsini büyük gören kendinde büyüklük eden kimseyi Allah-u Teâla sevmez.