Ahh Ayfer abla. Bir kitabını okuyayım dedim. Sonra yine klasiklere dönerim sandım. Olmadı. Bütün kitaplarını okutturacak sanırım. 4 aya 3 kitabını sığdırdım. Ayfer ablamızın bize dokunan yeri var. İşte tam şuranda, zihninin merkezinde, kalbinin üstü kapanmış yerlerine dokunuyor… Klasiklerden ötürü içimizde geçenleri işliyor tane tane. Satırlarda kelimelerin çığlığı duyuluyor. “Hadi canım sende ben bunu biliyorum” diyorsun. Ama Ayfer abla yaşatıyor kitabı zihninde. Dünya Ağrısı adlı kitabıyla tanıştım ablamızla, nasıl işlediyse bana öyle devam etti. Günümüz yazarlarından beni etkileyen yazarlardan bir tanesi. Çocukluğumda ablamın hatıra defterlerine, yazdığı karaladığı günlüklerine bakmaya çalışırdım. O yokken defterler karşımda durur açamazdım. Sanki bir hırsızlığa giriyormuş gibi hissederdim. Ama ablam köşesine çekilip yazmaya başlayınca, gider başında durur ne yazdığına karaladığına bakmak için başının etini yerdim. Koluma aldığım cimcikler ile odayı terkeder her defasında o hırs ile yarın bakacağıma kendimce karar verirdim yine bakamazdım. bende ona inat kendim yazardım göstermezdim ona saklardım. Yazdıklarım şiir olurdu, söz olurdu, günlük olurdu… Uzunca zaman sonra defterlerimi alıp Memlekete geldiğimde ablamla açıp defterleri okumuştuk. Bazı yerlerde gülmüştük, bazı yerlerde durup uzun uzun düşünmüştük… “ yunus yine başımda yazmamı engelliyor” diye not düşmüş… ( nasıl buralara geldim bilmiyorum) diyeceğim o ki Ayfer ablayı okurken sanki ablamın defterini okuyor gibi duygulandım, oralara gittim. Aynı duygu Şule Gürbüz’de de bana geçmişti. Kesinlikle daha çok tanınması gereken bir yazar. “Kendime not bu kitabı pdf okudun. Kitabı al ve ablana gönder. “

Suzan DefterAyfer Tunç · Can Yayınları, 5.baskı · 201113,2bin okunma

·

530 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yunus yc