Amma sıkıla fıkıla okudum. Son 100 sayfada biraz güzelleşmeye başladı. Ben kumar masasında son çare olarak oturup yazmış herhalde diye düşünürken son kısımda kendisi de öyle olduğunu ifade etmiş :) aceleyle geçim derdiyle yazılmış, buna rağmen ayrıntıları üstüne çok kafa yorulmuş, eksikleri bulunması doğal bir roman olarak görmüş kendisi de. İçeriğinden bahsetmeyeceğim pek, başlık yeterince açık bunu bir de Rus milletinin yaşantısıyla birleştirip hayal edin yeterli. Ezilenlerin romanda bile mutluluğa hakkı birkaç andan ibaret. Bu kitabın film uyarlaması yok mu yahu, Keira Knigthley'yi Nataşa olarak izleseydik :/
Öyle yani ilk etapta okuyup kendinizi Dosto'dan soğutmanıza gerek olmayan bir romanı. Sonlara saklayın. İyi okumalar.