Babam
Karlı bir Şubat sabahiydi.
Ayaz'ın üşüdüğü vakiitti
Sabahın Beşi çalan telefon
Acının habercisiydi
Babam gitmişti Annem kavuşmuştu.
Babam hasta gel diyordu abim.
İnanmamıştım
Ne kolay şeydi söylemek
Acıyı alıp yüreğe gömmek
Kelimeler anlamını yitirmiş.
Dünya koca bir boşluktu
Babam karşımda idi
Ölüm yalan olsa keşke
Yıkık bir harabedeydim
Yaram tazeydi
Buda feleğin sillesiydi
Yetimlik bitmeden
Öksüzlükte misafirimdi artık
Babam sensizlik çok zor
Sende biliyorsun bu ağaç iflah olmaz daha
Sende biliyorsun iki gözüm
Giden gelmiyor artık
Hasretin çakılı sinemde
Rahat uyu toprağın koynunda ..
08 .Şubat
Leylizah