Ahmet Ümit dilindeki akıcılığıyla ve postiş başarısıyla iyi bir romancı. Son romanı da 3 günde bitirdim. Berlin'de başlayan bu hikayenin kurgusu gerçekten iyi. Ümit polisiye türünün en iyi gizleyen yazarlarından biri benim nezdimde, bu ülkede öyle. Fakat bu romanda yazar okuyucuyla beraber koşarken romana ait birçok karakteri ve öğeyi ceplerinden düşürüyor, karakterlere derinlik veremiyor. O kadar çok öğe var ki hikayeye hizmet etmeyen, insan Ahmet Ümit'in bu romanı yazarken canının sıkıldığını, üşendiğini düşünüyor. Bir noktadan sonra klişe bir televizyon dizisi senaryosuna dönüyor her şey. Kültürlerarası ve metinler arası bir roman denilince 'Gülün Adı' akla geliyor. Fransisken Tarikatı'nın tarihi ve Avrupa'daki etkinliği muazzam bir kurgunun içerisinde paganlıkla, totalitarizmle, ekonomik ve toplumsal ilişkilerin seyri içerisinde aktarılmıştı, Eco'nun dev bir entelektüel oluşunun sayesinde. Ne yazık ki kitabın yarısını Zeus'un ağzından mitoloji tarihi anlatısıyla geçiren Ümit ise çok daha derin bir külliyatı basitleştirerek sunma derdine düşmüş, o anlatılar üzerinde düşünüp yeni anlamlar türetmek için veya günümüze özgü kavramlarla ilişki kurmak için hiç çaba göstermemiş. Roman, maalesef yeni anlamlar üretmeye açık bir eser olmamış. Ayrıca Yeşiller eski milletvekili niye pat diye çıktı abi? Romanda arkadaşına selam çakabilirsin de bu nükteli ve anlamlı bir ilişkide olur...

Kayıp Tanrılar ÜlkesiAhmet Ümit · Yapı Kredi Yayınları · 202320,4bin okunma

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bora Yılmaz