Dostoyevski'nin Ölümü
Evinde mutluluğa ve edebiyatta şöhrete ulaşmıştı ve artık ölüme karşı direnmiyordu. Anna'nın ve doktorların iyimser tesellilerine rağmen bir papaz çağırılmasında ısrar etti ve günah çıkarttı. Hastalığının üçüncü günü olan 28'i sabahı, Sibirya'ya mahkum olarak giderken yolda, Tobolsk'da, Dekabristlerin kanlarının vermiş olduğu İncil'i istedi. Bu İncil'i her zaman yanında taşımış ve yaşamının nazik anlarında, rastgele açıp gözüne ilk ilişen sözcükleri okuyarak ondan yardım ummuştu.
Şimdi, Aziz Matta'nın İncil'ini açtı ve satırları işaret etti. Anna yüksek sesle okudu:
Ve İsa cevap vererek ona şöyle dedi: Acı çekiyorum şimdi;
çünkü tüm kurtuluşu gerçekleştirmek bize yaraşır.
Bu sözler heyecanlanmış zihnine, yaklaşan sonunun işaretiymiş gibi göründü, o gün öleceğini söyledi Anna'ya.
Dostoyevski uyuyup uyanarak yatarken, eve Paul İsaev geldi. Üvey babasının yanına girmek için izin istiyor ve ölen adamın son arzularının saptanması için bir noterin gelmesi gerektiğini söylüyordu. Dostoyevski'nin, önemli tek malını, yani eserlerinin yayın hakkını, yedi sekiz yıl önce karısına bıraktığını ve 1877'de satın aldıkları Staraya Russa'daki yazlık evin Anna'nın kardeşinin üzerinde olduğunu herhalde bilmiyordu. Anna, Dostoyevski'nin hiçbir arzusu olmayacağını biliyordu ve kocasının, artık geride kalmış eski günlerin anılarıyla acı çekmesini istemiyordu. Doktorun da yardımıyla Paul'u ikna ederek ya da zorla evden dışarı çıkardı. Dostoyevski'nin hastalığı haberi yayılmış ve bir sürü ziyaretçi dolmuştu. Kanama artık neredeyse aralıksızdı. Anna, çocuklar ve en eski dostu Apollon Maikov dışında kimseyi hastanın odasına almıyordu. Dostoyevski çocuklarına veda etti ve İncil'ini oğluna verdi. Akşam 8.30'da öldü.
9 Şubat 1881. 20:30
··
965 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.