Onca yol var insanın önünde. Seçmelerde bulur kendini her köşe başında, yol ayrımında. Hepimiz yolcuyuz şu hayatta ; binbir duyguyla ve çokça mücadele içinde. Kendine çıkar bazen yolun sonu, bazen kendinden çok uzağa. Ararız, kaybederiz, buluruz, güleriz, ağlarız , yoruluruz. Ama her şeye rağmen yürürüz.
Hem Yola iz bırakır, hem de bütün geçmiş izlerden pay alırız nasibimizce . Bu yüzden tılsımlıdır tüm yolculuklar. Bu yüzden iç içe geçer bütün duygular. Dünya da bir yol , insan ise bir garip yolcu. Kervan misali durmadan yol alan. Sırtımızda bir dünya yük ile, dünya döndükçe geçip gidiyoruz işte.
Kitaba gelecek olursak, İskender Pala kitabını ne zaman elime alacak olsam bi hazırlarım kendimi. Kafamı, zamanımı. Bu kitabı elime almam çok ani oldu. Hiç düşünemeden, kendimi hazırlamadan başlamış bulundum. Bu yüzden mi bilmem konuya, hikayeye girmekte çok zorlandım başlarda. Bilmediğim kelimeler vardı, hızlı okumam gerektiği için es geçmek zorunda kaldım. Edebi şeklini geçip de konuya ve hissettirdiği duyguya gelirsek, yine İskender Pala demem yeterli olacak sanırım. Her kitabı ayrı tat bırakıyor sonrasında. 30 bin kişilik kervan İstanbuldan Mekke’ye yola çıkıyor. Ve 4 ay sürecek olan bu yolculukta çok şey yaşanıyor. Çöller aşılıyor, yokluk görülüyor , mücadele ise hiç bitmiyor. Korkularla, kaygılarla, mutlulukla, heyecanla…. Ama sonunda Kervan hayaline, hedefine “KABE’ye” ulaşıyor. Aynı dünya gibi aslında, hepimiz bildiğimiz sona yürüyoruz durmadan. Ve hepimiz biliyoruz ki yol meşakkatli.. Ne diyelim, bizi de ulaştırsın Rabbim en güzel sona. Heybemiz güzellik ile dolsun her adımımızda, izimiz, hüzünle karışık tebessüm bıraksın geride kalanlara.
( Her kitap bitmeye yakın, özellikle de yorumlamaya çalışırken bir şarkı gelir aklıma ve o şarkıyı mırıldanarak yorum yaparım genelde. Bu kez de gönül Kıraç ‘ın Zaman şarkısıyla kurmuş bağ. O yüzden şarkıyı da yazayım yorumuma. Payı büyük çünkü.
Zaman akıp gidiyor, dur demek olmaz
Sarılıp da geçmişe avunmak olmaz
Ne sen kalırsın, ne de ben bu dünyada
Umudun' kaybedip pes etmek olmaz
Bir kez olsun çevir yüzün, bak şu toprağa
Her gün bir çiçek açıyor, diyor "Merhaba"
Bütün geceler mecbur varır sabaha
Umudun' kaybedip pes etmek olmaz
Gönül isterdi ki hep iyi olsun
Çok iyi olsun
Bütün acılar bitip her an hoş olsun
Ama ne yaparsın, insanoğlusun
Acı olmayınca tatlı da olmaz
Umudun' kaybedip pes etmek olmaz
Hayat varsa Umut da olmalı. Yaşıyorsak bir anlamı vardır elbet. Dokunmak gerek kendimize , yolda denk gelenlere. Hadi o zaman yolcu yolunda gerek, yol bitene dek. 
Kervan 
İskender Pala
·
143 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.